مقدمه: صنعت فولاد یکی از صنایع مهم و پر اهمیت می باشد که کارکنان آن در مواجهه با عوامل فیزیکی زیان آور بخصوص پرتوها می باشند . هدف از این مطالعه ارزیابی مواجهه شغلی با پرتوهای فرابنفش و مادون قرمز در ایستگاه های کاری افراد در صنعت فولاد بود.

روش‌کار: این مطالعه توصیفی–تحلیلی و مقطعی در13ایستگاه کاری(26 نفر) یک کارخانه فولاد که با پرتوهای فرابنفش و مادون قرمز مواجهه شغلی داشتند در سال 1393انجام شد.برای اندازه گیری پرتوهای ماورابنفش و مادون قرمز در موقعیت چشم اپراتور از دستگاه قرائت مستقیم استفاده شد. در نهایت پس از جمع آوری اطلاعات, تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار SPSS19 انجام شد.

نتایج: میانگین سن و سابقه کار افراد شرکت کننده در مطالعه به ترتیب 05/31 و 45/5 سال بود.حداقل و حداکثر میزان مواجهه با اشعه ماورابنفش به ترتیب 89/1 و 3/6 میلی وات برسانتیمتر مربع بود. همچنین حداقل و حداکثر میزان مواجهه با اشعه مادون قرمز به ترتیب 02/5 و 1/49 میلی وات برسانتیمتر مربع بود.در تمامی واحدهای اندازه گیری پرتو ماورابنفش میزان مواجهه بیش از حدمجاز بود.همچنین در واحدهای درب کوره1,درب کوره 2 ,اپراتور بالابر و اپراتور آچارزنی میزان مواجهه با پرتو مادون قرمز بیش از حدمجاز بود.

نتیجه‌گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر, میزان مواجهه با پرتوفرابنفش بیش از حدمجاز می باشد و در بعضی واحدها نیز مواجهه با پرتو مادون قرمز بالاتراز آستانه مجاز می باشد و باید اقدامات مداخله ای را برای کاهش مواجهه انجام داد.