دوره 6، شماره 1 - ( بهار و تابستان 1398 )                   جلد 6 شماره 1 صفحات 26-35 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


چکیده:   (5645 مشاهده)
هدف: نقش والدین به‌خصوص مادر در مراقبت از کودک مبتلابه سرطان تحت شیمی‌درمانی در حین درمان و پس‌ازآن حائز اهمیت است، رفتار مراقبتی صحیح از طریق خودکارآمدی تقویت خواهد شد و با انجام مداخلاتی می‌توان خودکارآمدی را افزایش داد و به‌تبع آن رفتار مراقبتی نیز تغییر خواهد نمود. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین خودکارآمدی و رفتار مراقبتی مادران دارای فرزند مبتلابه سرطان تحت شیمی‌درمانی طراحی و اجرا شد.
روش‌ها: این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه مادران کودکان تحت شیمی‌درمانی بیمارستان کودکان بندرعباس در سال 1396 (86 نفر) بود. برای سنجش داده‌ها از پرسشنامه رفتار مراقبتی محقق‌ساخته و خودکارآمدی عمومی شرر استفاده شد که توسط مادران تکمیل و در نهایت با نرم‌افزار آماری SPSS و آزمون‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی‌مستقل، آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: 57 درصد مادران از نظر خودکارآمدی (68-52) و رفتار مراقبتی (150-101) دارای وضعیت خوبی بودند. بین رفتار مراقبتی مادر با سن (03/0=P-Value)، تحصیلات مادر (02/0=P-Value)، تعداد جلسات شیمی‌درمانی (005/0=P-Value) رابطه معناداری بدست آمد. بین خودکارآمدی و رفتار مراقبتی مادران همبستگی مثبت و معناداری بدست آمد (001/0>P-Value).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد رفتار مراقبتی مادران از وضعیت خوب برخوردار بوده است و با توجه به اهمیت خودکارآمدی به نظر می‌رسد انجام مداخلاتی براساس تئوری خودکارآمدی بتواند مادران را تواناتر کرده و بهتر به امر مراقبت بپردازند.
 
متن کامل [PDF 679 kb]   (1829 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1397/10/26 | پذیرش: 1397/12/1 | انتشار: 1397/12/20

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.