دوره 6، شماره 2 - ( پاییز و زمستان 1398 )                   جلد 6 شماره 2 صفحات 1-11 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- دانشگاه علوم پزشکی لارستان، لارستان، ایران
2- دانشگاه علوم پزشکی لارستان، لارستان، ایران.
چکیده:   (4047 مشاهده)
هدف: نوبت­کاری یکی از مهم­ترین مشکلات پرستاران تلقی می­شود و مواجهه هم‌زمان با صدای بیش‌ازحد مجاز می­تواند اثرات زیان­باری بر سلامت انسان موجب شود. هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر نوبت­کاری و میزان مواجهه با صدابر فشارخون در پرستاران بیمارستان­های جنوب کشور در سال 1398 بود.
روش‌ها: ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ حاضر ﻣﻘﻄﻌﯽ و از نوع ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ - ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ است، تمامی پرستاران 3 بیمارستان­ واقع در جنوب استان فارس (350n=) به‌صورت سرشماری در سال 1398 وارد مطالعه شدند و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته اطلاعات شغلی، تعداد شیفت­های روز و شب در هر هفته،  مشخصات جمعیت شناختی و عادات زندگی پرستاران موردبررسی و جمع­آوری گردید.  تراز فشار صوت، آنالیز فرکانس صدا در ایستگاه کاری، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک پرستاران قبل از شروع و بعد از اتمام شیفت کاری اندازه‌گیری شد. به­منظور بررسی هریک از متغیرها و ارتباط آن‌ها از نرم‌افزار SPSS استفاده شد.
نتایج: میانگین تراز فشار صوت در ایستگاه شغلی پرستاران موردبررسی قبل و بعد از شیفت کاری به ترتیب برابر با 67/51، 27/69 دسی­بل A بود. بالاترین میانگین تراز معادل فشار صوت مربوط به پرستاران بخش زایشگاه بود. میانگین فشارخون سیستولیک و دیاستولیک قبل از شیفت کاری پرستاران به ترتیب 104 و 66 و بعد از شیفت کاری به ترتیب 109 و 70 میلی‌متر جیوه بود. میانگین و انحراف معیار تعداد شیفت­های شانه‌کاری پرستاران موردبررسی برابر با 29/1±49/1 بود. نتایج نشان داد با افزایش تراز فشار صوت و تعداد شیفت شبانه کاری، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک کارکنان افزایش می­یابد (R2 به ترتیب 86/0 و 79/0).
نتیجه‌گیری: صداهای تولیدی توسط منابع متعدد در بیمارستان هم‌زمان با نوبت­کاری باعث تشدید اختلالات قلبی- عروقی در پرستاران می­گردد. بنابراین در راستای پیشگیری از عوارض نامطلوب صدا و نوبت­کاری نیاز به اجرای مداخلات مدیریتی و مهندسی می‌باشد.
متن کامل [PDF 788 kb]   (1195 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1398/8/18 | پذیرش: 1398/11/8 | انتشار: 1398/12/8

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.