دوره 8، شماره 1 - ( بهار 1400 )
جلد 8 شماره 1 صفحات 33-40 |
برگشت به فهرست نسخه ها
پوراندخت افشار1 
، صبا سپهوندی2 ، ماریا چراغی* 3
، صبا سپهوندی2 ، ماریا چراغی* 3
1- گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات ارتقاء سلامت باروری، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
2- گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
3- گروه بهداشت عمومی، دانشکده بهداشت، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
2- گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
3- گروه بهداشت عمومی، دانشکده بهداشت، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
چکیده: (2846 مشاهده)
هدف: حمایت اجتماعی ارتباط قوی با افسردگی دارد. افراد با سندرم آشیانه خالی که به تنهایی زندگی می‌کنند کیفیت زندگی پایین‌تر و ارتباط اجتماعی ضعیف‌تری دارند. فقدان حمایت اجتماعی قوی ممکن است باعث کاهش احساس مثبت و کاهش سلامت روانی شود. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی ارتباط حمایت اجتماعی با سندرم آشیانه خالی در زنان میانسال شهرستان اهواز سال 1399انجام شده است.
روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی به روش مقطعی بود. نمونه‌ها به تعداد 600 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده طی شش ماه اول سال 1399 انتخاب شدند. داده‌های پژوهش با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه احساس تنهایی یوکلا، پرسشنامه حمایت اجتماعی واکس، جمع‌آوری گردید. داده‌ها با روش‌های آماری کای‌اسکوئر، آزمون تی مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: فراوانی سندرم آشیانه خالی 40 درصد محاسبه گردید. میانگین سنی افراد در گروه با سندرم آشیانه خالی 58-48 سال و در گروه بدون سندرم آشیانه خالی 63-55 سال بود. نتایج ارتباط معناداری بین سندرم آشیانه خالی با حمایت اجتماعی (0/0001P-Value<) نشان داد.
نتیجه‌گیری: سندرم آشیانه خالی در جامعه مورد بررسی شیوع بالایی دارد و با توجه به ارتباط آن با حمایت اجتماعی می‌توان از برنامه هایی با محوریت حمایت اجتماعی برای پیشگیری و درمان این سندرم استفاده کرد.
روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی به روش مقطعی بود. نمونه‌ها به تعداد 600 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده طی شش ماه اول سال 1399 انتخاب شدند. داده‌های پژوهش با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه احساس تنهایی یوکلا، پرسشنامه حمایت اجتماعی واکس، جمع‌آوری گردید. داده‌ها با روش‌های آماری کای‌اسکوئر، آزمون تی مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: فراوانی سندرم آشیانه خالی 40 درصد محاسبه گردید. میانگین سنی افراد در گروه با سندرم آشیانه خالی 58-48 سال و در گروه بدون سندرم آشیانه خالی 63-55 سال بود. نتایج ارتباط معناداری بین سندرم آشیانه خالی با حمایت اجتماعی (0/0001P-Value<) نشان داد.
نتیجه‌گیری: سندرم آشیانه خالی در جامعه مورد بررسی شیوع بالایی دارد و با توجه به ارتباط آن با حمایت اجتماعی می‌توان از برنامه هایی با محوریت حمایت اجتماعی برای پیشگیری و درمان این سندرم استفاده کرد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
بهداشت عمومی
دریافت: 1399/9/29 | پذیرش: 1400/1/11 | انتشار: 1400/3/10
دریافت: 1399/9/29 | پذیرش: 1400/1/11 | انتشار: 1400/3/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |