دوره 9، شماره 2 - ( تابستان 1401 )
جلد 9 شماره 2 صفحات 143-132 |
برگشت به فهرست نسخه ها
بدری امیدی1 
، مهرداد ثابت* 2، حسن احدی3 ، حمید نجات4
، مهرداد ثابت* 2، حسن احدی3 ، حمید نجات4
1- گروه روانشناسی، واحد بین‌المللی امارات متحده عربی، دانشگاه آزاد اسلامی، دوبی، امارات متحده عربی.
2- گروه روان‌سنجی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران.
3- گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی تهران، تهران، ایران.
4- گروه علوم تربیتی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.
2- گروه روان‌سنجی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران.
3- گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی تهران، تهران، ایران.
4- گروه علوم تربیتی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.
چکیده: (1264 مشاهده)
هدف این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش تنظیم هیجان بر کاهش استرس ادراک‌شده، افزایش خودکارآمدی و ارتقای کیفیت خواب سالمندان مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد.
روش ها پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش آن نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه سالمندان مبتلابه دیابت نوع 2 ساکن در جزیره کیش در سال 1400 بودند که 30 نفر از آنان به‌روش هدفمند انتخاب شدند و سپس به‌روش کاملاً تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش در معرض 8 جلسه آموزش تنظیم هیجان قرار گرفت و در 3 مرحله پیش‌آمون-پس‌آزمون و پیگیری (2 ماهه) ازطریق پرسش‌نامه استرس ادراک‌شده کوهن و همکاران، پرسش‌نامه خودکارآمدی شرر و همکاران و پرسش‌نامه کیفیت خواب پیتزبورگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل داده‌ها از طریق تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 26 انجام شد.
یافته ها نتایج نشان داد اثر تعاملی گروه×زمان بر استرس ادراک‌شده (P=0/001 ,42/062=F)، خودکارآمدی ( F= 91/845 , 0/001=P ) و کیفیت خواب سالمندان (410/P=0/001, F=5) در سطح معناداری (01/0>P) معنادار است و اجرای متغیر مستقل منجر به کاهش استرس ادراک‌شده، افزایش خودکارآمدی و کیفیت خواب در گروه آزمایش‌شده است.
نتیجه گیری براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان از آموزش تنظیم هیجانی برای کاهش استرس ادراک‌شده و بهبود خودکارآمدی و کیفیت خواب سالمندان مبتلا به دیابت نوع 2 استفاده کرد.
روش ها پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش آن نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه سالمندان مبتلابه دیابت نوع 2 ساکن در جزیره کیش در سال 1400 بودند که 30 نفر از آنان به‌روش هدفمند انتخاب شدند و سپس به‌روش کاملاً تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش در معرض 8 جلسه آموزش تنظیم هیجان قرار گرفت و در 3 مرحله پیش‌آمون-پس‌آزمون و پیگیری (2 ماهه) ازطریق پرسش‌نامه استرس ادراک‌شده کوهن و همکاران، پرسش‌نامه خودکارآمدی شرر و همکاران و پرسش‌نامه کیفیت خواب پیتزبورگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل داده‌ها از طریق تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 26 انجام شد.
یافته ها نتایج نشان داد اثر تعاملی گروه×زمان بر استرس ادراک‌شده (P=0/001 ,42/062=F)، خودکارآمدی ( F= 91/845 , 0/001=P ) و کیفیت خواب سالمندان (410/P=0/001, F=5) در سطح معناداری (01/0>P) معنادار است و اجرای متغیر مستقل منجر به کاهش استرس ادراک‌شده، افزایش خودکارآمدی و کیفیت خواب در گروه آزمایش‌شده است.
نتیجه گیری براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان از آموزش تنظیم هیجانی برای کاهش استرس ادراک‌شده و بهبود خودکارآمدی و کیفیت خواب سالمندان مبتلا به دیابت نوع 2 استفاده کرد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی
دریافت: 1401/2/19 | پذیرش: 1401/4/11 | انتشار: 1401/6/10
دریافت: 1401/2/19 | پذیرش: 1401/4/11 | انتشار: 1401/6/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |