طب پیشگیری

مقدمه: بیماری‌های منتقله از آب و غذا یک مشکل جهانی در حال افزایش در سراسر جهان تلقی می‌شود. هدف این مطالعه مقایسه میزان آگاهی نگرش و رفتار ساکنین شهرهای پردیس (جامعه دچار اپیدمی) و رودهن (جامعه کنترل) متعاقب اپیدمی  در زمستان سال 1392 بوده است.

روش ها:  این مطالعه از نوع مقطعی توصیفی-تحلیلی است. نمونه مورد مطالعه: 512 نفر از مردم شهرستان‌های پردیس و رودهن با سن بیش از 15 سال بود که به روش تصادفی انتخاب شدند که با جامعه مواجهه با اپیدمی (پردیس) 256 نفر و جامعه کنترل (شهر رودهن) 256 نفر مصاحبه گردید. از پرسشنامه برای جمع آوری داده ها استفاده شد.

نتایج: میزان مشارکت در این مطالعه در جامعه مورد 94 درصد و در جامعه اپیدمی 95% بدست آمد. میانگین کل نمره آگاهی، نگرش و عملکرد شرکت کنندگان به ترتیب 63/4±34/16، 03/5±81/32 و 66/2±51/10 بدست آمد. مردم شهر پردیس (جامعه اپیدمی) آگاهی،‌ نگرش و عملکرد کمتری نسبت به شهر رودهن (جامعه کنترل) در خصوص بیماری‌ها‌ی منتقله از راه آب و غذا داشتند. همچنین میانگین نمره  KAPدر میان شهرنشینان (017/0=P ,014/0=P , 002/0=P)، متأهلین (004/0=P ,140/0=P ,04/0=P) و در میان کسانی که عمده‌ترین منبع کسب اطلاعات بهداشتی خود را طی 30 روز گذشته از طریق تلویزیون اعلام کرده بودند (950/0=P , 15/0=P , 001/0= P) بیشتر بود. رگرسیون خطی نشان داد به ازای یک نمره افزایش آگاهی، نمره عملکرد 72/0 و به ازای یک واحد افزایش در نمره نگرش 72/0نمره عملکرد افزایش ‌یافت.

نتیجه‌گیری: آگاهی، نگرش و عملکرد مطلوب می‌تواند یک عامل پیش‌گیرنده در ابتلاء به طغیان‌های ناشی از آب و غذا باشد. همچنین نقش مؤثر برخی رسانه‌ها نظیر تلویزیون و مراکز بهداشتی‌درمانی خود عامل مؤثر پیش‌گیرنده دیگر است.