مصطفی ذاکری درباغی، سید سعید مظلومی محمودآباد، شکراله محسنی، جواد پوردکان، اله بخش کرد، مریم سهرابی،
دوره ۴، شماره ۱ - ( بهار و تابستان ۱۳۹۶ )
چکیده
هدف: پیشگیری از سرطان باصرفه‌ترین و مؤثرترین روش مقابله با این بیماری است. مهم‌ترین راهی که برای پیشگیری می‌توان به کار برد، آموزش سلامت به‌طور موثر و فراگیر می‌باشد. بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی تأثیر برنامه آموزشی بر آگاهی، نگرش و عملکرد دانش‌آموزان شهر هشتبندی در ارتباط با رفتارهای پیشگیری‌کننده از سرطان در سال ۱۳۹۴ انجام شد.
روش‌ها: مطالعه حاضر نیمه تجربی مداخله‌ای شاهد‌دار می‌باشد که نمونه مورد بررسی شامل ۳۶۰ نفر از دانش‌آموزان شهر هشتبندی است که به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده‌ها به وسیله پرسشنامه محقق ساخته جمع‌آوری و با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های ویلکاکسون، من‌ویتنی و اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: نتایج نشان داد قبل از مداخله آموزشی تفاوت معنی‌داری در میانگین نمره آگاهی، نگرش و عملکرد دو گروه وجود ندارد (۰/۰۵<P-Value)، اما بعد از مداخله آموزشی، بین دو گروه آزمون و کنترل اختلاف معنی‌داری در میانگین تغییرات نمره آگاهی، نگرش و رفتار مشاهده گردید به طوری که میانگین نمرات متغیرهای مورد بررسی در گروه آزمون افزایش معنی‌داری یافت (۰/۰۵<P-Value).
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان‌دهنده تأثیر مثبت برنامه آموزشی بر ارتقاء آگاهی، نگرش و در نهایت رفتارهای پیشگیرانه از سرطان در دانش‌آموزان می‌باشد بنابراین با توجه به اولویت پیشگیری بر درمان و همچنین کم‌هزینه‌تر بودن برنامه‌های پیشگیری نسبت به درمان به خصوص در مورد سرطان‌ها، لزوم تدوین و اجرای این‌گونه برنامه‌های آموزشی ضروری به نظر می‌رسد.
