جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای چراغی

ماریا چراغی، حشمت الله توکل، سید مهدی طباطبایی، بهداد هاشمی،
دوره ۱، شماره ۱ - ( پاییز ۱۳۹۳ )
چکیده

مقدمه: پنومونی یکی از علل شایع بستری بیماران در بیمارستان می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی دموگرافیک و شیوع برخی از مهم‌ترین علائم بالینی و همچنین مدت زمان بستری بیماران می‌باشد. 
روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی و بر اساس داده‌های موجود در پرونده بیماران انجام شده است. جامعه مورد پژوهش، بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی(ره) اهواز طی سال های ۱۳۸۵–۱۳۸۳ که با تشخیص پنومونی اکتسابی از اجتماع در این مرکز بستری شده بودند را تشکیل می‌دهد. اطلاعات مورد نیاز نظیر سن و جنس و نیز علائم بالینی نظیر سرفه، خلط، بیماری زمینه ای، خلط خونی، درد پلورتیک و تنگی نفس وارد نرم افزار آماری شد. یافته‌ها: میانگین سنی ۳۶۵ بیمار مبتلا به پنومونی اکتسابی۶/۶۰ سال بوده است. ۴/۴۷ درصد بیماران زیر ۶۵ سال و ۶/۵۲ درصد بیماران ۶۵ سال و بیشتر سن داشتند. ۲/۵۱ درصد آن ها مرد و ۸/۴۸ درصد زن بودند. شایع‌ترین علائم به ترتیب شامل سرفه (۹/۸۷ درصد)، تنگی نفس (۴/۸۱ درصد)، خلط(۹/۷۲ درصد) و تب (۶/۵۵ درصد) بوده و خلط خونی با ۱/۲۴ درصد از همه ی علائم کمتر بود. 
نتیجه‌گیری: این مطالعه شیوع بالای پنومونی اکتسابی از اجتماع را در جامعه‌ی ما نشان می‌دهد همچنین نشان داد که سن و جنس از موارد تأثیر گذار بر بروز برخی علائم می‌باشد. 

خانم پوراندخت افشار، خانم صبا سپهوندی، دکتر ماریا چراغی،
دوره ۸، شماره ۱ - ( بهار ۱۴۰۰ )
چکیده

هدف: حمایت اجتماعی ارتباط قوی با افسردگی دارد. افراد با سندرم آشیانه خالی که به تنهایی زندگی می‌کنند کیفیت زندگی پایین‌تر و ارتباط اجتماعی ضعیف‌تری دارند. فقدان حمایت اجتماعی قوی ممکن است باعث کاهش احساس مثبت و کاهش سلامت روانی شود. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی ارتباط حمایت اجتماعی با سندرم آشیانه خالی در زنان میانسال شهرستان اهواز سال ۱۳۹۹انجام شده است.
روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی به روش مقطعی بود. نمونه‌ها به تعداد ۶۰۰ نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده طی شش ماه اول سال ۱۳۹۹ انتخاب شدند. داده‌های پژوهش با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه احساس تنهایی یوکلا، پرسشنامه حمایت اجتماعی واکس، جمع‌آوری گردید. داده‌ها با روش‌های آماری کای‌اسکوئر، آزمون تی مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه‌ و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: فراوانی سندرم آشیانه خالی ۴۰ درصد محاسبه گردید. میانگین سنی افراد در گروه با سندرم آشیانه خالی ۵۸-۴۸ سال و در گروه بدون سندرم آشیانه خالی ۶۳-۵۵ سال بود. نتایج ارتباط معناداری بین سندرم آشیانه خالی با حمایت اجتماعی (۰/۰۰۰۱P-Value<) نشان داد.
نتیجه‌گیری: سندرم آشیانه خالی در جامعه مورد بررسی شیوع بالایی دارد و با توجه به ارتباط آن با حمایت اجتماعی می‌توان از برنامه هایی با محوریت حمایت اجتماعی برای پیشگیری و درمان این سندرم استفاده کرد.
 

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به طب پیشگیری می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Preventive Medicine

Designed & Developed by : Yektaweb