هدف : پیشگیری از عفونت ویروس هپاتیت B اساسا بر واکسیناسیون کودکان در بدو تولد و همچنین افراد در معرض خطر مثل ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی استوار است. هدف از این مطالعه، تعیین کارآیی یک دوز واکسن هپاتیت B در پرسنل درمانی بدون پاسخ ایمنی مناسب به دوره سه دوزی واکسن هپاتیت B بوده است.
روش‌ها: این مطالعه کاربردی به روش کمی انجام شده است. جامعه آماری ۹۹ نفر از پرسنل درمانی بدون پاسخ ایمنی به سه دوز واکسن هپاتیت در سه بیمارستان استان کردستان بوده است که با یک دوز واکسن هپاتیت B مجددا واکسینه شده و یک ماه بعد از اولین دوز واکسن، سطوح آنتی‌بادی آن‌ها اندازه‌گیری شد. ابزار جمع آوری داده ها چک لیستی شامل اطلاعات سن، جنسیت، مصرف دخانیات و نتایج تزریق یک دوز واکسن بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزار SPSS و آمار استنباطی تک متغیره و آنالیز چند متغیره رگرسیون لجستیک استفاده شد.
نتایج: نتایج پژوهش نشان داد بین مصرف دخانیات و کاهش پاسخ ایمنی رابطه معنی‌داری وجود دارد، در ۶/۵۵ درصد افراد واکسینه شده، آنتی‌بادی یک ماه پس از اولین دوز واکسن بیش از mIU/ml ۱۰ بود. همچنین نتایج نشان داد مصرف دخانیات با پاسخ ایمنی رابطه معنی‌داری دارد و باعث کاهش پاسخ ایمنی می‌شود (۰/۰۵>P-Value)؛ در حالی که بین سن و جنس با پاسخ ایمنی رابطه معنی‌داری دیده نشد (۰/۰۵P-Value>).
نتیجه‌گیری:با توجه به نتایج تجویز یک دوز واکسن هپاتیت B در بیش از نیمی از افرادی که قبلا به یک دوره کامل (سه دوز) واکسن علیه هپاتیت B پاسخ نداده یا پاسخ ضعیف داده‌اند، می‌تواند پاسخ ایمنی قابل قبولی ایجاد کند و مقرون به صرفه می‌باشد.
