دوره 3، شماره 1 - ( بهار 1395 )                   جلد 3 شماره 1 صفحات 27-18 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- مرکز بهداشت، استان هرمزگان، بندرعباس
2- دانشگاه علوم پزشکی تهران،تهران، ایران
3- دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران
چکیده:   (7621 مشاهده)

چکیده:

مقدمه: پشه های آنوفل تنها ناقل بیولوژیک مالاریا هستند. در ایران مالاریا به عنوان مهمترین بیماری منتقله بوسیله پشه ها در جنوب و جنوب شرقی کشور به ویژه در استان هرمزگان شناخته شده است. شهرستان بندرعباس جزء کانونهای بیماری مالاریا در جنوب ایران محسوب می شود. با توجه به اهمیت پشه های آنوفل در انتقال بیماری مالاریا و کنترل ناقلین به عنوان یک استراتژی مهم برای پیشگیری از این بیماری، این مطالعه با هدف تعیین برخی از خصوصیات بیواکولوژی ناقلین مالاریا در مناطق مختلف جغرافیایی در شهرستان بندرعباس انجام شد.

روش ها : این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی بود که در سال 1393 انجام شد. لارو پشه های آنوفل با استفاده از ملاقه و به روش استاندارد جمع آوری شدند. پشه های بالغ  آنوفل با استفاده روشهای هند کچ وتوتال کچ جمع آوری و ترکیب گونه ای و وفور ماهیانه آنها تعیین گردید. نمونه های جمع اوری شده لارو و بالغ آنوفل  بر اساس صفات مرفولوژیک و با استفاده از کلیدهای شناسایی معتبر تعیین هویت شدند.

نتایج: در این مطالعه جمعاً  588 عدد لارو  و 1742 پشه بالغ از پناهگاه  های داخلی و خارجی در طی مطالعه صید شد که شامل گونه های آنوفل استفنسی، آنوفل دتالی، آنوفل سوپرپکتوس، آنوفل فلوویاتلیس، آنوفل کولیسیفاسیس، آنوفل سرژانتی، آنوفل تورخدای، آنوفل مغولنسیس  و آنوفل آپوکای بودند. گونه غالب در نواحی کوهستانی و دشت به ترتیب آنوفل کولیسیفاسیس و آنوفل دتالی بودند. حداکثر فعالیت فصلی ناقلین در نواحی کوهستانی و دشت  به ترتیب در ماههای تیر و مهر بود.

نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش پشه های آنوفل ناقل مالاریا در شهرستان بندرعباس دارای تنوع گونه ای و انتشار زیادی هستند.  آگاهی از بیولوژی و وفور ناقلین در مناطق مالاریا خیزی همچون شهرستان بندرعباس ضروری است تا در صورت بروز بیماری بر اساس یافته های تحقیقات آن امکان پیشگیری و کنترل بیماری وجود داشته باشد. 

متن کامل [PDF 857 kb]   (2976 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1394/8/23 | پذیرش: 1394/10/10 | انتشار: 1395/1/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.