دوره 7، شماره 4 - ( زمستان 1399 )
جلد 7 شماره 4 صفحات 77-90 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین‌الملل کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، جزیره کیش، ایران.
2- گروه روانشناسی، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس ، ایران.
3- گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران.
2- گروه روانشناسی، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس ، ایران.
3- گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران.
چکیده: (2282 مشاهده)
هدف: هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پریشانی های روانشناختی، سبک های مقابله ای و کیفیت زندگی و ادراک بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود.
روش‌ها: تحقیق کاربردی حاضر از نوع شبه‌آزمایشی پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعهکننده به مراکز درمانی و انجمن دیابت شهر تهران بود. نمونه گیری به‌صورت داوطلبانه در دسترس بود افراد پس از انتخاب، به‌صورت تصادفی ساده در دو گروه درمان پذیرش و تعهد (20=n)، و گروه کنترل (20=n) جایگزین شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه‌های کیفیت زندگی، پاسخ‌های مقابله، ادراک بیماری، مقیاس پریشانی روانشناختی جمع آوری شد. درمان بر مبنای پذیرش و تعهد (9 جلسه 90 دقیقه ای به‌صورت هفتگی) در گروه مداخله اجرا شد. داده ها با نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: بین دو گروه مداخله و کنترل در زمینه‌های پریشانی روانشناختی، تصویر بدنی و باورهای اختلال خوردن تفاوت معناداری وجود دارد (0/05>P-Value) میانگین پریشانی روانشناختی، سبک های مقابله ای هیجان‌مدار و توجه‌گردانی در گروه مداخله در پس آزمون پایینتر از گروه کنترل بود (0/01>P-Value). همچنین میانگین سبک های مقابله ای مساله مدار، سرگرمی اجتماعی، کیفیت زندگی و ادراک از بیماری در گروه مداخله در پس آزمون بالاتر از گروه کنترل بود (0/01>P-Value).
نتیجه‌گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تأثیر معناداری بر پریشانی روانشناختی، سبک های مقابله ای، کیفیت زندگی و ادراک بیماری دارد بنابراین به‌منظور کاهش مشکلات روانی اجتماعی و بهبود کیفیت زندگی در بیماران دیابتی نوع 2 پیشنهاد می‌گردد.
روش‌ها: تحقیق کاربردی حاضر از نوع شبه‌آزمایشی پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعهکننده به مراکز درمانی و انجمن دیابت شهر تهران بود. نمونه گیری به‌صورت داوطلبانه در دسترس بود افراد پس از انتخاب، به‌صورت تصادفی ساده در دو گروه درمان پذیرش و تعهد (20=n)، و گروه کنترل (20=n) جایگزین شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه‌های کیفیت زندگی، پاسخ‌های مقابله، ادراک بیماری، مقیاس پریشانی روانشناختی جمع آوری شد. درمان بر مبنای پذیرش و تعهد (9 جلسه 90 دقیقه ای به‌صورت هفتگی) در گروه مداخله اجرا شد. داده ها با نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: بین دو گروه مداخله و کنترل در زمینه‌های پریشانی روانشناختی، تصویر بدنی و باورهای اختلال خوردن تفاوت معناداری وجود دارد (0/05>P-Value) میانگین پریشانی روانشناختی، سبک های مقابله ای هیجان‌مدار و توجه‌گردانی در گروه مداخله در پس آزمون پایینتر از گروه کنترل بود (0/01>P-Value). همچنین میانگین سبک های مقابله ای مساله مدار، سرگرمی اجتماعی، کیفیت زندگی و ادراک از بیماری در گروه مداخله در پس آزمون بالاتر از گروه کنترل بود (0/01>P-Value).
نتیجه‌گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تأثیر معناداری بر پریشانی روانشناختی، سبک های مقابله ای، کیفیت زندگی و ادراک بیماری دارد بنابراین به‌منظور کاهش مشکلات روانی اجتماعی و بهبود کیفیت زندگی در بیماران دیابتی نوع 2 پیشنهاد می‌گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |