دوره 8، شماره 2 - ( تابستان 1400 )
جلد 8 شماره 2 صفحات 17-26 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه روانشناسی، واحد بین‌المللی کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، جزیره کیش، ایران.
2- گروه روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی کرج، ایران.
3- گروه روانشناسی،واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی بندرعباس، ایران.
2- گروه روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی کرج، ایران.
3- گروه روانشناسی،واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی بندرعباس، ایران.
چکیده: (2895 مشاهده)
هدف: تعدد و تنوع استرس‌هایی که افراد در دوران سالمندی با آن روبرو می‌شوند، توجه به مقوله سلامت روان و به خصوص تاب‌آوری را در دوره سالمندی و به ضرورت تبدیل کرده است. هدف پژوهش حاضر، اثربخشی معنویت‌درمانی بر کیفیت خواب، تاب‌آوری و اضطراب مرگ سالمندان بود.
روش‌ها: پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی سالمندان مقیم در خانه سالمندان شهر شیراز در سال 1398 بودند که از بین آن‌ها 30 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه معنویت‌درمانی (15=n) و گروه گواه (15=n) گماشته شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه تاب‌آوری (کانر- دیویدسون)، مقیاس اضطراب مرگ (کالت- لستر) و پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ (بویس) به دست آمد. داده ها با روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و نرم‌افزارSPSS تحلیل شد. سطح معناداری آزمون‌ها 05/0 در نظر گرفته شد.
نتایج: نتایج نشان داد که آموزش معنویت‌درمانی به طور معناداری منجر به بهبود کیفیت خواب (اثر گروه: 001/0>P-Value؛ اثر زمان: 001/0>P-Value؛ اثر زمان* گروه: 001/0>P-Value)، تاب‌آوری (اثر گروه: 001/0>P-Value؛ اثر زمان: 001/0>P-Value؛ اثر زمان* گروه: 001/0>P-Value)، اضطراب مرگ (اثر گروه: 001/0>P-Value؛ اثر زمان: 001/0>P-Value؛ اثر زمان* گروه: 001/0>P-Value در گروه آزمایش در پس‌آزمون شده است. اما در نمرات کیفیت خواب و تاب‌آوری و اضطراب مرگ در گروه گواه تغییری مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان از معنویت‌درمانی گروهی در جهت بهبود کیفیت خواب، تاب‌آوری و اضطراب مرگ سالمندان استفاده کرد.
روش‌ها: پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی سالمندان مقیم در خانه سالمندان شهر شیراز در سال 1398 بودند که از بین آن‌ها 30 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه معنویت‌درمانی (15=n) و گروه گواه (15=n) گماشته شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه تاب‌آوری (کانر- دیویدسون)، مقیاس اضطراب مرگ (کالت- لستر) و پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ (بویس) به دست آمد. داده ها با روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و نرم‌افزارSPSS تحلیل شد. سطح معناداری آزمون‌ها 05/0 در نظر گرفته شد.
نتایج: نتایج نشان داد که آموزش معنویت‌درمانی به طور معناداری منجر به بهبود کیفیت خواب (اثر گروه: 001/0>P-Value؛ اثر زمان: 001/0>P-Value؛ اثر زمان* گروه: 001/0>P-Value)، تاب‌آوری (اثر گروه: 001/0>P-Value؛ اثر زمان: 001/0>P-Value؛ اثر زمان* گروه: 001/0>P-Value)، اضطراب مرگ (اثر گروه: 001/0>P-Value؛ اثر زمان: 001/0>P-Value؛ اثر زمان* گروه: 001/0>P-Value در گروه آزمایش در پس‌آزمون شده است. اما در نمرات کیفیت خواب و تاب‌آوری و اضطراب مرگ در گروه گواه تغییری مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان از معنویت‌درمانی گروهی در جهت بهبود کیفیت خواب، تاب‌آوری و اضطراب مرگ سالمندان استفاده کرد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی
دریافت: 1400/3/10 | پذیرش: 1400/4/30 | انتشار: 1400/6/10
دریافت: 1400/3/10 | پذیرش: 1400/4/30 | انتشار: 1400/6/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |