دوره 11، شماره 4 - ( زمستان 1403 )                   جلد 11 شماره 4 صفحات 354-341 | برگشت به فهرست نسخه ها

Research code: IR.BPUMS.REC.1402.064
Ethics code: IR.BPUMS.REC.1402.064


XML English Abstract Print


1- کارشناسی ارشد آموزش بهداشت، گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
2- استاد تمام آموزش بهداشت و ارتقا سلامت، گروه آموزش بهداشت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران & مرکز تحقیقات بیماری های عفونی و گرمسیری خلیج فارس، پژوهشکده علوم زیست پزشکی خلیج فارس، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
3- استاد آمار زیستی، گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران و مرکز تحقیقات بیماری های عفونی و گرمسیری خلیج فارس، پژوهشکده علوم زیست پزشکی خلیج فارس، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران
چکیده:   (1474 مشاهده)
هدف: بی‌تحرکی تهدید اصلی برای سلامت بوده و آغاز آن به‌ویژه در دختران از دوره نوجوانی است. با توجه به اهمیت فعالیت بدنی در سلامت جسمی و روانی، هدف این مطالعه بررسی وضعیت فعالیت بدنی دانش آموزان دختر مقطع دوم متوسطه شهر بوشهر و عوامل مرتبط با آن بر‌ اساس الگوی ارتقاء سلامت پندر است.
روش‌ها: این مطالعه، مطالعه‌ای توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی است که بر روی 113 نفر از دانش آموزان دختر پایه‌های دهم و یازدهم که طی نمونه‌گیری چندمرحله‌ای انتخاب شدند، انجام گردید. این دانش آموزان پرسشنامه‌ای سه‌بخشی شامل اطلاعات جمعیت شناختی، سازه‌های الگوی ارتقاء سلامت (منافع و موانع درک شده، خود کارآمدی، حمایت دوستان و خانواده و تعهد برای برنامه‌ریزی درزمینهٔ فعالیت بدنی) و پرسشنامه یاد آمد هفت‌روزه فعالیت بدنی را تکمیل کردند. اطلاعات جمع‌آوری‌شده توسط SPSS ویرایش 22 تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته ها: یافته‌ها نشان داد متوسط انرژی مصرفی روزانه حاصل از فعالیت بدنی با میانگین 76/3±39/35 در سطح پایین بود. بین سازه­های خود کارآمدی (434/0r=)، تعهد به برنامه‌ریزی عمل (420/0r=)، فواید درک شده (344/0r=) و حمایت خانواده (202/0r=) با فعالیت بدنی ارتباط معنادار وجود داشت. سازه‌های این الگو 5/27 درصد تغییرات فعالیت بدنی را پیشگویی کردند و مهم‌ترین پیشگویی‌کننده­ی فعالیت بدنی، درک فرد از توانایی خود برای انجام فعالیت بدنی (277/0=β و 004/0=P) و تعهد به برنامه فعالیت بدنی (230/0=β و 030/0=P) بود.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد ارتقاء درک دختران نوجوان از فواید فعالیت بدنی و توانمندی‌شان در مقابله با موانع فعالیت بدنی و ایجاد تعهد در ایشان جهت برنامه‌ریزی در زمینهٔ فعالیت بدنی می‌تواند در بهبود فعالیت بدنی دختران نوجوان مؤثر باشد؛ به‌علاوه ارائه حمایت در زمینهٔ فعالیت بدنی توسط خانواده‌ها در ارتقاء فعالیت بدنی نوجوانان تأثیرگذار است.
متن کامل [PDF 595 kb]   (361 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: آموزش بهداشت
دریافت: 1403/3/27 | پذیرش: 1403/9/21 | انتشار: 1404/4/22

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.