1- دانشگاه یزد
چکیده: (111 مشاهده)
هدف: یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر در افراد مسن مربوط به آسیب‌های ناشی از عدم تعادل و سقوط است و بنابراین بررسی تاثیر عوامل موثر سقوط منظور پیشگیری از آن مهم است. هدف پژوهش، تاثیر خستگی ذهنی بر تغییرپذیری هماهنگی گامبرداری سگمنتهای پایین تنه سالمندان در شرایط تکلیف دوگانه و منفرد بود.
روشها: مطالعه از نوع نیمهتجربی و کاربردی و طرح پژوهش از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون بود. جامعه آماری پژوهش را سالمندان بالای 60 سال ساکن شهر یزد در سال 1402 تشکیل دادند که از این بین 30 سالمند به صورت در دسترس انتخاب و در پژوهش شرکت کردند. تغییرپذیری هماهنگی گامبرداری افراد شرکت‌کننده در چهار شرایط حالت منفرد، تکلیف دوگانه، با خستگی ذهنی و تکلیف دوگانه پس از اعمال خستگی ذهنی توسط سیستم موشن کپچر ثبت و اطلاعات تجزیه و تحلیل گردید. جهت اعمال خستگی ذهنی از تست استروپ و برای سنجش خستگی ذهنی از مقیاس آنالوگ بصری استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با روش تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر و با نرم‌افزار SPSS نسخه 24 انجام شد.
یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد تغییرپذیری هماهنگی مفصل لگن_ ران (P=0/71)، ران_ زانو (P=0/55) و زانو_ مچ پا (P=0/06) در گامبرداری سالمندان حین اعمال خستگی ذهنی در شرایط تکلیف منفرد و دوگانه دارای افزایش نسبی بوده، اما این تغییرات معنادار نبود (P≥0/05).
نتیجهگیری: نتایج تغییرپذیری هماهنگی مفاصل اندام تحتانی در گامبرداری سالمندان حین اعمال خستگی ذهنی در شرایط تکلیف منفرد و دوگانه معنادار نبود. با توجه به یافتهها، پژوهشهای بیشتر جهت بررسی تاثیر خستگی ذهنی و بارافزایی شناختی بر تغییرپذیری گام برداری پیشنهاد میگردد.
روشها: مطالعه از نوع نیمهتجربی و کاربردی و طرح پژوهش از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون بود. جامعه آماری پژوهش را سالمندان بالای 60 سال ساکن شهر یزد در سال 1402 تشکیل دادند که از این بین 30 سالمند به صورت در دسترس انتخاب و در پژوهش شرکت کردند. تغییرپذیری هماهنگی گامبرداری افراد شرکت‌کننده در چهار شرایط حالت منفرد، تکلیف دوگانه، با خستگی ذهنی و تکلیف دوگانه پس از اعمال خستگی ذهنی توسط سیستم موشن کپچر ثبت و اطلاعات تجزیه و تحلیل گردید. جهت اعمال خستگی ذهنی از تست استروپ و برای سنجش خستگی ذهنی از مقیاس آنالوگ بصری استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با روش تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر و با نرم‌افزار SPSS نسخه 24 انجام شد.
یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد تغییرپذیری هماهنگی مفصل لگن_ ران (P=0/71)، ران_ زانو (P=0/55) و زانو_ مچ پا (P=0/06) در گامبرداری سالمندان حین اعمال خستگی ذهنی در شرایط تکلیف منفرد و دوگانه دارای افزایش نسبی بوده، اما این تغییرات معنادار نبود (P≥0/05).
نتیجهگیری: نتایج تغییرپذیری هماهنگی مفاصل اندام تحتانی در گامبرداری سالمندان حین اعمال خستگی ذهنی در شرایط تکلیف منفرد و دوگانه معنادار نبود. با توجه به یافتهها، پژوهشهای بیشتر جهت بررسی تاثیر خستگی ذهنی و بارافزایی شناختی بر تغییرپذیری گام برداری پیشنهاد میگردد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
طب کار، آسیب شناسی ورزشی،فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1404/3/2 | پذیرش: 1404/1/10
دریافت: 1404/3/2 | پذیرش: 1404/1/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |