مقدمه: دندانپزشکان از گروههای آسیب پذیر در رابطه با کاهش شنوایی می باشند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر سر و صدای محیط بر نمونه ای از این افراد طراحی و اجرا شد.
روش ها : مطالعه اپیدمیولوژیک توصیفی اخیر بر روی رزیدنت ها و اساتید شاغل در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه جندی شاپور اهواز به عنوان نمونه ای از جامعه دندانپزشکی کشور در سال ۱۳۹۴ انجام پذیرفت. ادیومتری با استفاده از اتاقک ادیومتری آکوستیک استاندارد با گستره فرکانس ۱۲۵ تا ۸۰۰۰ هرتز انجام شد.
نتایج: ۶/۴۱ درصد از دندانپزشکان مطالعه شده حداقل در یک گوش خود دارای درجه ای از کاهش شنوایی بودند. موارد افت شنوایی در گوش راست ۶/۴۳ درصد و در گوش چپ ۵/۳۹ درصد بود. موارد دارای افت شنوایی بین زنان بیشتر از مردان بود. ارتباط معنی دار بین سابقه کار و افت شنوایی و بین سن و میانگین شنوایی وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: بهترین راه حل برای کنترل افت شنوایی در دندانپزشکان، اعمال قوانین در زمینه استاندارد نمودن تجهیزات کار مولد صدا است. همچنین استفاده از کاهنده های صدا، جاذب های اکوستیک و نیز عایق بندی مناسب دستگاه هایی مثل کمپرسور می تواند مفید باشد.
