مقدمه: از میان مبتلایان به بیماری فلج اطفال درصد قابل‌توجهی پس از بهبودی از حمله اولیه ویروس و با گذشت سال‌ها، علائم و نشانه‌های جدیدی را تجربه می‌کنند. با توجه به اهمیت برخورداری از زندگی فعال در سلامت افراد با سابقه ابتلا به بیماری فلج اطفال و نیز ضرورت ارتقاء ظرفیت‌های عملکردی در این افراد، در پژوهش حاضر به بررسی مقایسه کیفیت زندگی در افراد با سابقه ابتلا به بیماری فلج اطفال ورزشکار و غیر ورزشکار پرداخته شده است.
روش‌کار: این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و جامعه آماری آن را تمامی افراد دارای با سابقه ابتلا به بیماری فلج اطفال استان کرمان تشکیل دادند می‌دهند. از این میان مجموعاً ۲۸ نفر با سابقه بیماری فلج اطفال و میانگین سنی ۲۳/۸ ± ۶۱/۳۶ به صورت هدفمند و در دسترس به عنوان آزمودنی انتخاب شدند و براساس سطح و میزان فعالیت بدنی منظم، در دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار قرار گرفته و با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی ۳۶ سوالی (FS-۳۶)؛ ۳۶ SF-مورد مقایسه قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون t مستقلو آزمون همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ در سطح معناداری۰۵/۰≥P استفاده شد.
نتایج: نتایج این تحقیق نشان داد که اختلاف معناداری در کارکرد جسمی (۰۰۲/۰ =P)، اختلال نقش به دلیل سلامت جسمی (۰۴/۰ =P)، انرژی/خستگی (۰۴/۰ =P)، درد (۰۳/۰ =P) و سلامت عمومی (۰۴/۰ =P) بین دو گروه افراد با سابقه ابتلا به بیماری فلج اطفال ورزشکار و غیرورزشکاروجود داشت دارد، درحالیکه بین اختلال نقش به دلیل سلامت هیجانی، بهزیستی هیجانی و کارکرد اجتماعی تفاوت معناداری وجود نداشت. همچنین بین سلامت جسمانی دو گروه تفاوت معناداری مشاهده شد (۰۲/۰ =P)، در صورتیکه بین سلامت روانی آن‌ها تفاوت معناداری مشاهده نگردید.
نتیجه‌گیری: افراد دارای با سابقه ابتلا به بیماری فلج اطفال تحت تأثیر انجام فعالیت‌های بدنی منظم از سلامت جسمانی بیشتری برخوردار بوده و از اختلالات عملکردی کمتری رنج می‌برند. ارتقاء وضعیت جسمانی این افراد از طریق برنامه‌های تمرینی می‌تواند نقش به سزا یی در بهبود کیفیت زندگی آنان ایفا کند.
