معصومه ذکی پور، کبری حاج علیزاده، محمدرضا صیرفی، مرضیه نیک پرور، صدیقه عابدینی،
دوره ۹، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۱ )
چکیده
هدف بیماران مبتلا به ایسکمی قلبی به‌دلیل درگیری زیاد با روند درمانی، به‌تدریج دچار کاهش در پیگیری درمان و رفتارهای خودمراقبتی می‌شوند. بر‌این‌اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر مداخله مبتنی بر نظریه انگیزش محافظت بر خودمراقبتی بیماران مبتلا به ایسکمی قلبی انجام شد.
روش ها پژوهش حاضر از نوع کمی و کیفی است و در ۲ مرحله اجرا شده است. مرحله اول پژوهش، به روش کیفی از نوع نظریه مبنایی صورت گرفته است. قسمت کمی نیز نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل بیماران مبتلا به ایسکمی قلبی مراجعه‌کننده به بیمارستان پیامبر اعظم (ع) بندرعباس در فاصله زمانی اسفند ۱۳۹۸ تا اردیبهشت ۱۳۹۹ بود. در این پژوهش ۸۲ بیمار با روش نمونه‌گیری هدفمند و به روش تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل انتخاب شدند. گروه آزمایش، ۶ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای آموزش مبتنی بر نظریه انگیزش محافظت (محقق‌ساخته) دریافت کردند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه خودمراقبتی میلر استفاده شد. داده‌ها به شیوه تحلیل کوواریانس چندمتغیری با نرم‌افزار آماری SPSS نسخه ۲۳ تحلیل شدند.
یافته ها نتایج نشان داد مداخله مبتنی بر نظریه انگیزش محافظت بر خودمراقبتی (۰۰۰۱>P؛ ۰/۶۵=Eta؛ ۱۴۴/۷۷=F) در بیماران مبتلا به بیماری ایسکمی قلبی مؤثر بوده است. بدین‌صورت که این مداخله توانسته به افزایش خودمراقبتی این بیماران منجر شود.
نتیجه گیری براساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت که مداخله مبتنی بر نظریه انگیزش محافظت با تکیه بر آموزش تغذیه صحیح، مهارت‌های مراقبت از خود، افزایش آگاهی و تمرینات ریلکسیشن و تن‌آرامی می‌تواند به‌عنوان یک مداخله کارآمد جهت افزایش خودمراقبتی بیماران مبتلا به بیماری ایسکمی قلبی استفاده شود.
