طب پیشگیری

مقدمه: از میان مبتلایان به بیماری فلج اطفال درصد قابل‌توجهی پس از بهبودی از حمله اولیه ویروس و با گذشت سال‌ها، علائم و نشانه‌های جدیدی را تجربه می‌کنند. با توجه به اهمیت برخورداری از زندگی فعال در سلامت افراد با سابقه ابتلا به بیماری فلج اطفال و نیز ضرورت ارتقاء ظرفیت‌های عملکردی در این افراد، در پژوهش حاضر به بررسی مقایسه کیفیت زندگی در افراد  با  سابقه ابتلا به بیماری فلج اطفال ورزشکار و غیر ورزشکار  پرداخته شده است.

روش‌کار: این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و جامعه آماری آن را تمامی افراد دارای  با سابقه ابتلا به بیماری فلج اطفال استان کرمان تشکیل  دادند  می‌دهند. از این میان مجموعاً 28 نفر با سابقه بیماری فلج اطفال و میانگین سنی 23/8 ± 61/36 به صورت هدفمند و در دسترس به عنوان آزمودنی انتخاب شدند و براساس سطح و میزان فعالیت بدنی منظم، در دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار قرار گرفته و با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی 36 سوالی (FS-36)؛    36    SF-مورد مقایسه قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون t مستقلو آزمون همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 در سطح معناداری05/0≥P استفاده شد.

نتایج: نتایج این تحقیق نشان داد که اختلاف معناداری در کارکرد جسمی (002/0 =P)، اختلال نقش به دلیل سلامت جسمی (04/0 =P)، انرژی/خستگی (04/0 =P)، درد (03/0 =P) و سلامت عمومی (04/0 =P) بین دو گروه افراد با سابقه ابتلا به بیماری فلج اطفال ورزشکار و غیرورزشکاروجود داشت  دارد، درحالیکه بین اختلال نقش به دلیل سلامت هیجانی، بهزیستی هیجانی و کارکرد اجتماعی تفاوت معناداری وجود نداشت. همچنین بین سلامت جسمانی دو گروه تفاوت معناداری مشاهده شد (02/0 =P)، در صورتیکه بین سلامت روانی آن‌ها تفاوت معناداری مشاهده نگردید.

نتیجه‌گیری: افراد دارای  با سابقه ابتلا به بیماری فلج اطفال تحت تأثیر انجام فعالیت‌های بدنی منظم از سلامت جسمانی بیشتری برخوردار بوده و از اختلالات عملکردی کمتری رنج می‌برند. ارتقاء وضعیت جسمانی این افراد از طریق برنامه‌های تمرینی می‌تواند نقش به سزا یی در بهبود کیفیت زندگی آنان ایفا کند.