دوره 7، شماره 3 - ( پاییز 1399 )
جلد 7 شماره 3 صفحات 31-41 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jahdi Naeini M, Esmailzadeh A, Mousavi S M. Risk assessment of musculoskeletal disorders from a macro-argonomic perspective using the relative stress index. J Prevent Med 2020; 7 (3) :41-31
URL: http://jpm.hums.ac.ir/article-1-443-fa.html
URL: http://jpm.hums.ac.ir/article-1-443-fa.html
جهادی‌نائینی مهسا، اسماعیل‌زاده آرزو، موسوی سیدمهدی. ارزیابی ریسک اختلالات اسکلتی- عضلانی از دیدگاه ماکروارگونومی با استفاده از شاخص فشار نسبی. طب پیشگیری. 1399; 7 (3) :41-31
1- دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2- دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم‌آباد، ایران
3- دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
2- دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم‌آباد، ایران
3- دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
چکیده: (3856 مشاهده)
هدف: شاخص فشار نسبی یک روش ارزیابی ریسک ماکروارگونومی است که قابلیت شناسایی و تحلیل ریسک فاکتورهای مرتبط با وقوع اختلالات اسکلتی- عضلانی را دارد. هدف مطالعه حاضر ارزیابی ریسک وقوع اختلالات اسکلتی- عضلانی از دیدگاه ماکروارگونومی در کارکنان شرکت پالایش نفت با استفاده از شاخص فشار نسبی بود.
روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، جامعه آماری تعداد 172 نفر از کارکنان شاغل با 13 گروه شغلی مختلف در صنعت پالایش نفت بود که به روش سرشماری انتخاب شدند. داده‌ها با انجام مصاحبه و تکمیل چک‌لیست شاخص فشار نسبی برای همه مشاغل موجود محاسبه و سطح ریسک وقوع اختلالات اسکلتی برای آن‌ها تعیین گردید. آنالیز داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های توصیفی و تحلیل واریانس یک‌طرفه انجام شد.
نتایج: میانگین و انحراف‌معیار سن افراد شرکت‌کننده 3/7±38 بود. نتایج شاخص RSI نشان داد که 3 گروه شغلی جوش‌کار (1/1±63/1RSI=) فلزکار (7/1±01/ 2RSI=) و برش‌کار (6/1±12/2RSI=) در ناحیه قرمز یا ناحیه خطر، 5 گروه شغلی در ناحیه زرد یا خطر متوسط و 5 گروه شغلی نیز در ناحیه سبز یا کم‌خطر قرار دارند. همچنین بین میانگین نمره شاخص RSI با حیطه پوسچر، محیط و حمل دستی بار ارتباط معنا‌داری وجود دارد (05/0P-Value<).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های حاصل از این مطالعه، پوسچر، محیط و حمل دستی بار به‌عنوان تأثیرگذارترین ریسک‌فاکتورها در بروز اختلالات اسکلتی- عضلانی در بین کارکنان صنعت پالایش نفت شناخته شدند. بنابراین حفظ پوسچر مطلوب در حین انجام کار، بهسازی شرایط محیط کار و کاهش میزان حمل دستی بار توسط کارکنان می‌تواند منجر به کاهش اختلالات اسکلتی عضلانی در صنایع پالایش نفت شود.
روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، جامعه آماری تعداد 172 نفر از کارکنان شاغل با 13 گروه شغلی مختلف در صنعت پالایش نفت بود که به روش سرشماری انتخاب شدند. داده‌ها با انجام مصاحبه و تکمیل چک‌لیست شاخص فشار نسبی برای همه مشاغل موجود محاسبه و سطح ریسک وقوع اختلالات اسکلتی برای آن‌ها تعیین گردید. آنالیز داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های توصیفی و تحلیل واریانس یک‌طرفه انجام شد.
نتایج: میانگین و انحراف‌معیار سن افراد شرکت‌کننده 3/7±38 بود. نتایج شاخص RSI نشان داد که 3 گروه شغلی جوش‌کار (1/1±63/1RSI=) فلزکار (7/1±01/ 2RSI=) و برش‌کار (6/1±12/2RSI=) در ناحیه قرمز یا ناحیه خطر، 5 گروه شغلی در ناحیه زرد یا خطر متوسط و 5 گروه شغلی نیز در ناحیه سبز یا کم‌خطر قرار دارند. همچنین بین میانگین نمره شاخص RSI با حیطه پوسچر، محیط و حمل دستی بار ارتباط معنا‌داری وجود دارد (05/0P-Value<).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های حاصل از این مطالعه، پوسچر، محیط و حمل دستی بار به‌عنوان تأثیرگذارترین ریسک‌فاکتورها در بروز اختلالات اسکلتی- عضلانی در بین کارکنان صنعت پالایش نفت شناخته شدند. بنابراین حفظ پوسچر مطلوب در حین انجام کار، بهسازی شرایط محیط کار و کاهش میزان حمل دستی بار توسط کارکنان می‌تواند منجر به کاهش اختلالات اسکلتی عضلانی در صنایع پالایش نفت شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
