دوره 7، شماره 4 - ( زمستان 1399 )
جلد 7 شماره 4 صفحات 48-55 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nabilpour M, Aghababa A, Afroundeh R. The implicit and explicit attitudes of male athlete students toward performance-enhancing substances. J Prevent Med 2020; 7 (4) :55-48
URL: http://jpm.hums.ac.ir/article-1-479-fa.html
URL: http://jpm.hums.ac.ir/article-1-479-fa.html
نبیل‌پور مقصود، آقابابا علیرضا، افرونده رقیه. نگرش ضمنی و آشکار دانشجویان مرد ورزشکار نسبت به مواد ارتقاءدهنده عملکرد. طب پیشگیری. 1399; 7 (4) :55-48
مقصود نبیل‌پور1 
، علیرضا آقابابا*2 ، رقیه افرونده3
، علیرضا آقابابا*2 ، رقیه افرونده3
1- گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
2- گروه روانشناسی ورزشی، پژوهشگاه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، تهران، ایران.
3- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
2- گروه روانشناسی ورزشی، پژوهشگاه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، تهران، ایران.
3- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
چکیده: (3114 مشاهده)
هدف: امروزه اغلب ورزشکاران از مواد تقویت‌کننده عملکرد (هر نوع اقدام تغذیه‌ای، فیزیکی، مکانیکی، روانشناختی یا دارویی) به دلایل مختلف از جمله افزایش توانایی خود در انجام فعالیت بدنی و بهبود عملکرد استفاده می‌کنند. عمده دلیل استفاده از این مواد به نگرش مثبت آن نسبت داده شده است که شامل دو گروه مواد مجاز و غیرمجاز هستند. هدف از پژوهش حاضر بررسی نگرش ضمنی و آشکار دانشجویان ورزشکار مرد ایران نسبت به مواد ارتقاءدهنده عملکرد بود.
روش‌ها: این پژوهش از نوع توصیفی، تحلیلی است. جامعه آماری تمامی دانشجویان ورزشکار استان تهران بودند. تعداد 64 نفر به عنوان نمونه برحسب نمونه‌های در دسترس که تمایل به همکاری داشتند، انتخاب شدند. برای بررسی نگرش دانشجویان از آزمون تصاویر مبتنی بر دوپینگ استاندارد با کمک رایانه استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS انجام شد.
نتایج: نتایج نشان داد دانشجویان ورزشکار نگرش مثبتی به مکمل‌های غذایی در هر دو نگرش آشکار و ضمنی دارند. با این حال نسبت به مواد دوپینگی نگرش آشکار منفی اما نگرش ضمنی مثبتی داشتند(0/05<P-Value).
همچنین بین نگرش ضمنی و آشکار دانشجویان به دوپینگ اختلاف معناداری وجود داشت (0/05<P-Value). اما اختلافی در نگرش ضمنی و آشکار نسبت به مکمل‌های غذایی مجاز دیده نشد.
نتیجه‌گیری: استفاده از نگرش ضمنی می‌تواند به عنوان یک رویکرد جدید در پیشگیری از دوپینگ و پیامدهای ناخواسته آن در بین ورزشکاران نخبه و حتی ورزشکاران غیرحرفه‌ای مد نظر قرار بگیرد.
روش‌ها: این پژوهش از نوع توصیفی، تحلیلی است. جامعه آماری تمامی دانشجویان ورزشکار استان تهران بودند. تعداد 64 نفر به عنوان نمونه برحسب نمونه‌های در دسترس که تمایل به همکاری داشتند، انتخاب شدند. برای بررسی نگرش دانشجویان از آزمون تصاویر مبتنی بر دوپینگ استاندارد با کمک رایانه استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS انجام شد.
نتایج: نتایج نشان داد دانشجویان ورزشکار نگرش مثبتی به مکمل‌های غذایی در هر دو نگرش آشکار و ضمنی دارند. با این حال نسبت به مواد دوپینگی نگرش آشکار منفی اما نگرش ضمنی مثبتی داشتند(0/05<P-Value).
همچنین بین نگرش ضمنی و آشکار دانشجویان به دوپینگ اختلاف معناداری وجود داشت (0/05<P-Value). اما اختلافی در نگرش ضمنی و آشکار نسبت به مکمل‌های غذایی مجاز دیده نشد.
نتیجه‌گیری: استفاده از نگرش ضمنی می‌تواند به عنوان یک رویکرد جدید در پیشگیری از دوپینگ و پیامدهای ناخواسته آن در بین ورزشکاران نخبه و حتی ورزشکاران غیرحرفه‌ای مد نظر قرار بگیرد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
