دوره 8، شماره 3 - ( پاییز 1400 )
جلد 8 شماره 3 صفحات 89-80 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.KHUISF.REC.1399.202
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mohammadi Z, Atashpour S H, Golparvar M. Comparison of the effectiveness of compassion-focused therapy and existentialism acceptance and commitment therapy on positive youth development in depressed adolescent girls. J Prevent Med 2021; 8 (3) :80-89
URL: http://jpm.hums.ac.ir/article-1-553-fa.html
URL: http://jpm.hums.ac.ir/article-1-553-fa.html
محمدی زهرا، آتش پور حمید، گل پرور محسن. مقایسه اثربخشی درمان شفقت‌محور و درمان پذیرش و تعهد وجودنگر بر تحول مثبت نوجوانی در دختران نوجوان افسرده. طب پیشگیری. 1400; 8 (3) :80-89
زهرا محمدی1 
، حمید آتش پور* 1، محسن گل پرور1
، حمید آتش پور* 1، محسن گل پرور1
1- گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران.
چکیده: (2026 مشاهده)
هدف: افسردگی متداول‌ترین اختلال روانی در نوجوانان و تحول مثبت نوجوانی عامل کاهنده خطر آن می‌باشد. بنابراین این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان شفقت‌محور با درمان پذیرش و تعهد وجودنگر بر تحول مثبت نوجوانی در دختران نوجوان افسرده انجام شد.
روش‌ها: پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، دختران نوجوان افسرده ناحیه 3 آموزش و پرورش اصفهان در سال 1399 بودند. حجم نمونه 45 نفر از جامعه آماری مذکور بود که به شیوه نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه جایدهی شدند. برای گروه‌های آزمایش ده جلسه درمان شفقت‌محور و درمان پذیرش و تعهد وجودنگر انجام شد و گروه گواه درمانی دریافت نکرد. از پرسشنامه تحول مثبت نوجوانی Geldhofو همکاران برای جمع‌آوری داده‌ها و از مقیاس افسردگی نوجوانان Kutcher برای غربالگری اولیه استفاده شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS و آزمون تحلیل واریانس اندازه‌های مکرر تحلیل شدند.
نتایج: نتایج اثر تعاملی گروه ˟ زمان بر تحول مثبت نوجوانی (96/52=F) در سطح 05/0>P-Value نشان داد درمان شفقت‌محور و درمان پذیرش و تعهد وجودنگر بر بهبود تحول مثبت نوجوانی در پس‌آزمون و پیگیری نسبت به گروه گواه تفاوت معناداری داشتند، اما فقط در مرحله پیگیری بین تأثیر دو درمان تفاوت معنادار وجود داشت (456/3-=MD، 026/0=P-Value).
نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیر درمان شفقت‌محور و درمان پذیرش و تعهد وجودنگر در گروه‌های آزمایش می‌توان از این مداخلات برای افزایش تحول مثبت نوجوانی به عنوان یک عامل مؤثر در کاهش خطر افسردگی استفاده نمود.
روش‌ها: پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، دختران نوجوان افسرده ناحیه 3 آموزش و پرورش اصفهان در سال 1399 بودند. حجم نمونه 45 نفر از جامعه آماری مذکور بود که به شیوه نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه جایدهی شدند. برای گروه‌های آزمایش ده جلسه درمان شفقت‌محور و درمان پذیرش و تعهد وجودنگر انجام شد و گروه گواه درمانی دریافت نکرد. از پرسشنامه تحول مثبت نوجوانی Geldhofو همکاران برای جمع‌آوری داده‌ها و از مقیاس افسردگی نوجوانان Kutcher برای غربالگری اولیه استفاده شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS و آزمون تحلیل واریانس اندازه‌های مکرر تحلیل شدند.
نتایج: نتایج اثر تعاملی گروه ˟ زمان بر تحول مثبت نوجوانی (96/52=F) در سطح 05/0>P-Value نشان داد درمان شفقت‌محور و درمان پذیرش و تعهد وجودنگر بر بهبود تحول مثبت نوجوانی در پس‌آزمون و پیگیری نسبت به گروه گواه تفاوت معناداری داشتند، اما فقط در مرحله پیگیری بین تأثیر دو درمان تفاوت معنادار وجود داشت (456/3-=MD، 026/0=P-Value).
نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیر درمان شفقت‌محور و درمان پذیرش و تعهد وجودنگر در گروه‌های آزمایش می‌توان از این مداخلات برای افزایش تحول مثبت نوجوانی به عنوان یک عامل مؤثر در کاهش خطر افسردگی استفاده نمود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی
دریافت: 1400/6/21 | پذیرش: 1400/7/10 | انتشار: 1400/7/10
دریافت: 1400/6/21 | پذیرش: 1400/7/10 | انتشار: 1400/7/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
