تابستان
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (6 مشاهده)
تب دنگی که عمدتاً توسط پشه‌های Aedes aegypti و Aedes albopictus منتقل می‌شود، همچنان یک تهدید رو به رشد در مناطق شهری است. شهرنشینی، شرایط اقلیمی، عوامل اجتماعی-اقتصادی و رفتار انسان در تعامل با یکدیگر، شرایط مساعدی را برای استقرار ناقل فراهم می‌کنند. شیوع تب دنگی در چند دهه گذشته، به ویژه در محیط‌های شهری و حومه شهرها، به طور قابل توجهی افزایش یافته است. موفقیت پشه‌های Aedes در شهرها تنها ناشی از زیست‌شناسی آن‌ها نیست، بلکه نتیجه شبکه‌ای از عوامل محیطی، اقلیمی، زیرساختی و اجتماعی-اقتصادی است که چرخه زندگی آن‌ها را پشتیبانی می‌کنند. درک این عوامل برای طراحی استراتژی‌های مؤثر کنترل ناقل و بهبود بهداشت عمومی ضروری است. مطالعات تجربی و مدل‌سازی‌های اخیر نشان می‌دهند که عوامل اقلیمی (مانند دما و رطوبت)، مدیریت آب و پسماند، تراکم جمعیت و رفتار انسانی نقش کلیدی در استقرار و پایداری جمعیت‌های Aedes در مناطق شهری دارند. این شناخت به توسعه مداخلات هدفمند، بهینه‌سازی برنامه‌های پایش و کاهش خطر شیوع بیماری‌های منتقله توسط ناقلین کمک می‌کند [1,2].
شناسایی اخیر و شواهد مربوط به استقرار Aedes aegypti در جنوب ایران ضرورت بررسی عوامل مؤثر بر استقرار ناقلین دنگی در محیط‌های شهری را برجسته می‌کند. گزارش‌های استان هرمزگان نشان‌دهنده ورود اخیر Ae. aegypti است که احتمالاً با تجارت دریایی و جابجایی‌های مرزی مرتبط می‌باشد [3,4]. علاوه بر این، ثبت موارد انتقال بومی دنگی در بندرلنگه در سال 1403 نشان می‌دهد که حضور این ناقل، پیامدهای فوری بهداشتی دارد [5,6].
شناسایی اخیر و شواهد مربوط به استقرار Aedes aegypti در جنوب ایران ضرورت بررسی عوامل مؤثر بر استقرار ناقلین دنگی در محیط‌های شهری را برجسته می‌کند. گزارش‌های استان هرمزگان نشان‌دهنده ورود اخیر Ae. aegypti است که احتمالاً با تجارت دریایی و جابجایی‌های مرزی مرتبط می‌باشد [3,4]. علاوه بر این، ثبت موارد انتقال بومی دنگی در بندرلنگه در سال 1403 نشان می‌دهد که حضور این ناقل، پیامدهای فوری بهداشتی دارد [5,6].
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
