27/97 درصد از گروه شاهد و 34/83 درصد از مورد دارای تحصیلات دانشگاهی بودند (P>0/05). 79 درصد از گروه شاهد و 82/6 درصد از مورد متأهل بودند (P>0/05). به ترتیب 28/7 و 29/7 درصد از افراد گروه مورد و شاهد به شغل هایی با احتمال آلودگی بسیار زیاد مشغول بودند. داشتن شغل با احتمال آلودگی مختلف درگروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری داشت (P=0/049). 1/67 درصد از شاهدها و 80/6 درصد از موردها ساکن شهر بودند. بین محل اقامت و ابتال به کووید-19 ارتباط معنی داری وجود داشت (P>0/008).
جدول شماره 2 نسبت شانس خام رعایت فاصله اجتماعی و نسبت شانس را برای سایر متغیرهای زمینهای که فقط برای رعایت فاصله اجتماعی کنترل شدهاند نشان میدهد. همچنین ستون پنجم نسبت شانس مثبت شدن تست پیسیآر تعدیلشده برای سن، جنس، وضع تأهل، تحصیلات، شغل، محل سکونت و قومیت را گزارش میکند.
براساس آنالیز تکمتغیره شانس ابتلا به کووید-19 در گروهی که فاصله اجتماعی را اصلاً رعایت نکردهاند و یا تا حدودی رعایت کردهاند نسبت به گروهی که کاملاً رعایت کردهاند به ترتیب 15/56 و 1/73 برابر بود (0/001=P) (P=0/050). شانس مثبت شدن تست پیسیآر در زنان 1/15 برابر مردان بود که این ارتباط ازلحاظ آماری معنیدار نبود (0/059=P). شانس مثبت شدن تست پیسیآر در افراد با سطح تحصیلات دیپلم (P=0/020 و 5/93-1/13 و CI59/2OR ) و دانشگاهی (P=0/001 و 2/01-1/96 و CI69/4OR ) به ترتیب 2/59 و 4/69 برابر افراد کمسواد بود. برای شغلهایی با احتمال آلودگی متوسط، زیاد و خیلی زیاد شانس مثبت شدن تست پیسیآر به ترتیب 0/31، 1/69 و 1/88 برابر در مقایسه با گروه شغلی با احتمال آلودگی کم بود.
براساس نتایج آنالیز چندگانه و بعد از تعدیل اثر متغیرهای زمینهای شانس مثبت شدن تست پیسیآر در صورت عدم رعایت فاصله اجتماعی و همچنین رعایت نسبی فاصله اجتماعی به ترتیب بیش از 37 و 2 برابر افرادی بود که فاصله اجتماعی را رعایت کرده بودند که این نسبت شانس ازلحاظ آماری معنیدار بود (P=0/001 و 97/26-14/15 و CI11/37OR) (P=0/003 و 5/131-1/40 و CI68/2OR). شانس مثبت شدن تست پیسیآر در افراد با سطح تحصیلات دانشگاهی نسبت به افراد کمسواد 4/90 بود (P=0/008 و 15/83-1/52 و CI90/4OR). در صورت عدم رعایت فاصله اجتماعی شانس مثبت شدن تست پیسیآر در اقوام فارس نسبت به اقوام ترک 2/52 برابر بود (P=0/02 و 0/32-0/007 و CI52/2OR) همچنین شانس مثبت شدن تست پیسیآر در افرادی که در روستا سکونت داشتند در مقایسه با سکونت در شهر 0/44 برابر بود (P=0/04 و 0/96-0/21 و CI44/0OR) (جدول شماره 2).
براساس نتایج آزمون رگرسیون چندگانه و بعد از تعدیل اثر متغیرهای زمینهای شانس ابتلا به کووید-19 در صورت عدم استفاده یا استفاده نسبی از ماسک به ترتیب 9/042 و 5/31 برابر افرادی بود که بهطور مرتب از ماسک استفاده میکردند (P=0/001 و 27/47-2/98 و CI42/9OR) (P=0/001 و 9/60-2/94 و CI31/5OR) که این رابطه ازلحاظ آماری معنیدار بود. شانس مثبت شدن تست پیسیآر در افراد با تحصیلات دیپلم و دانشگاهی به ترتیب 2/54 و 4/16 برابر افراد کمسواد بود (P=0/83 و 7/33-0/88 و CI54/2OR)، (P=0/002 و 12/54-1/38 و CI16/14OR). در شغلهایی با احتمال آلودگی متوسط و زندگی در مناطق روستایی شانس ابتلا به کووید-19 به ترتیب 0/34 و 0/53برابر بود (P=0/057 و 1/03-0/11 و CI34/0OR)، (P=0/002 و 1/08-0/26 و CI53/0OR). بین قومیتهای مختلف، وضعیت تأهل، جنس و سن با مثبت شدن تست پیسیآر ارتباط معنیداری یافت نشد (جدول شماره 2).
براساس آنالیز تکمتغیره شانس ابتلا به کووید-19 در گروهی که بهداشت دستها را اصلا رعایت نکردهاند و یا تا حدودی رعایت کردهاند در مقایسه با گروهی که کاملاً رعایت کردهاند به ترتیب 7/74 و 1/91 برابر بود (P=0/010 و 21/24-2/82 و CI74.7OR) (P=0/001 و 3/12-1/17 و CI91.1OR). شانس مثبت شدن تست پیسیآر در افراد با سطح تحصیلات دیپلم ( P=0/025 و 4/95-1/11 و CI35.2OR) و دانشگاهی ( P=0/003 و 6/97-1/49 و CI23.3OR) بهطور معنیداری به ترتیب 2/35 و 3/23 برابر افراد کمسواد بود. شغلهایی با احتمال آلودگی متوسط ( P=0/009 و 0/72-0/1 و CI27.3OR) و سکونت در محیط روستایی ( P=0/003 و 0/74-0/24 و CI42/0OR) به ترتیب 73 و 58 درصد شانس مثبت شدن تست پیسیآر را کاهش دادند. این ارتباط ازلحاظ آماری معنیدار بود. براساس نتایج آنالیز چندگانه و بعد از تعدیل اثر متغیرهای زمینهای شانس مثبت شدن تست پیسیآر در صورت عدم رعایت بهداشت دستها و همچنین رعایت نسبی بهداشت دستها به ترتیب 14/50 و 2/70 برابر افرادی بود که بهداشت دستها را کامل رعایت کرده بودند که این ارتباط ازلحاظ آماری معنیدار بود ( P=0/001 و 44/96-4/68 و CI50/14OR) (P=0/001 و 4/83-1/52 و CI16/14OR). شانس مثبت شدن تست پیسیآر بهطور معنیداری در افراد با سطح تحصیلات دیپلم ( P=0/040 و 8/31-1/05 و CI95/2OR) و دانشگاهی ( P=0/014 و 11/41-1/31 و CI87/3OR) 2/95 و 3/87 برابر افراد کمسواد بود. در مقابل سکونت در روستا ( P=0/001 و 1/06-0/26 و CI53.0OR) و داشتن شغل با احتمال آلودگی متوسط ( P=0/001 و 0/92-0/11 و CI31.0OR) شانس مثبت شدن تست پیسیآر را به ترتیب 47 و 69 درصد کاهش دادند. بین قومیتهای مختلف، وضعیت تأهل، جنس و سن با مثبت شدن تست پیسیآر ارتباط معنیداری یافت نشد.
بحث و نتیجهگیری
براساس نتایج مطالعه حاضر، بین عدم رعایت پروتکلهای بهداشتی (ماسک، فاصله اجتماعی، بهداشت دستها) حتی در صورت رعایت نسبی و افزایش احتمال ابتلا به کرونا ارتباط آماری معنیداری وجود داشت. در مناطق شهری به دلیل تراکم زیاد جمعیت و ترددهای زیاد روزانه احتمال ابتلا بیشتر بود. در مشاغلی با احتمال آلودگی زیاد به کرونا افراد شاغل این گروه نسبت به مشاغل دیگر بیشتر مستعد ابتلا به کرونا بودند.
نتایج نشان داد شانس ابتلا به کرونا در صورت عدم استفاده از ماسک نسبت به رعایت همیشگی از ماسک 9/042 برابر بیشتر بود. همچنین شانس ابتلا به کرونا در صورت عدم رعایت فاصله اجتماعی نسبت به رعایت همیشگی فاصله اجتماعی 15/56 برابر و در صورت عدم رعایت بهداشت دستها نسبت به رعایت همیشگی بهداشت دستها 7/74 برابر بیشتر بود.
براساس نتایج مطالعه حاضر عدم استفاده از ماسک یا استفاده نادرست از آن شانس ابتلا به بیماری کرونا را افزایش داد. در این راستا Maclntyre و همکاران [19] در مرور نظاممندی که عوامل مؤثر بر انتقال ویروس کرونا را بررسی کرده بودند نشان دادند پوشیدن ماسک در اجتماعات از گسترش بیماری عفونی پیشگیری میکند. مطالعه لئو و همکاران نشان داد استفاده از ماسک در محدود کردن گسترش همهگیری بیماری تنفسی سارس مؤثر است [20].
لئو و همکاران در مطالعه خود تحت عنوان «بررسی عوامل مؤثر در کنترل اپیدمی سارس نشان دادند پوشیدن ماسک در فضاهای عمومی70 درصد نقش محافظتی دارد [21]. این با نتایج مطالعه دیویس و همکاران، استاک ول و همکاران، برنینی و همکاران، تراکت و همکاران همخوانی داشت [22-25].
مطالعه لئو و همکاران و آئلو و همکاران و همکاران نشان داد در کشورهایی که طی یک دوره زمانی از ماسک استفاده نمیشد مرگومیر از 8 درصد به 54/2 درصد افزایش یافت [21، 26]. نتایج مطالعه ونگ بروک و همکاران نشان داد استفاده از ماسک بهعنوان روشی برای محدود کردن انتقال عفونت در جامعه است و برای تأثیرگذاری بیشتر باید بهصورت دستهجمعی استفاده شود [27].
مطالعات مختلف نشان داده است که ماسکها با داشتن نقش محافظتی میتوانند روشی برای محدود کردن انتقال ویروس توسط حاملین بدون علامت و پیشگیری از انتشار عفونت ازطریق عطسه و سرفه باشند [20-29، 30].
اگرچه مطالعات متعددی نقش محافظتی انواع ماسکهای پارچهای را در کنترل بیماریهای عفونی، مانند آنفلوانزا نشان دادهاند [31، 32] مطالعه دیویس و همکاران نشان داد که ماسکهای خانگی از ماسکهای جراحی کارایی کمتری دارند هرچند بهطور قابلتوجهی از عدم استفاده از ماسک برتر هستند [22].
طبق نتایج مطالعه حاضر شانس مثبت شدن تست پیسیآر در افرادی که فاصله اجتماعی را بهطور کامل رعایت میکردند کمتر از افرادی بود که این فاصله اجتماعی را بهطور نسبی و یا اصلاً رعایت نمیکردند. این نشانگر این است که حفظ فاصله اجتماعی خطر ابتلا به کرونا را کاهش میدهد. نتایج حاصل از بررسیهای کالی و همکاران، هتچت و همکاران و کلسو گانهو و همکاران بین رعایت فاصله اجتماعی و ابتلا به بیماریهای تنفسی ارتباط معنیداری نشان داد [33-35]. سایر مطالعات نیز نشان داده که رعایت فاصله اجتماعی و قرنطینه میزان انتشار عفونت برای بیماریهای مسری را کاهش میدهد [36-38].
طبق نتایج بررسیهای مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها ویروس کووید-19 در اجتماعاتی که تراکم زیادی وجود دارد مانند عروسی، دورهمی، جشن تولد، مراسم تشییعجنازه میتواند گسترش بالایی داشته باشد [17، 39] در بررسی هیراتا و همکاران و وانگ و همکاران بین تراکم جمعیت و میزان آلودگی ارتباط معنیداری نشان داده شد [40، 41].
در بررسی حاضر شانس مثبت شدن تست پیسیآر برای افرادی که بهداشت دست را رعایت نکرده بودند در مقایسه با افرادی که بهداشت دست را بهطور نسبی یا کامل رعایت کرده بودند بیشتر بود. بر اساس گزارشات اداره ایمنی و بهداشت حرفه ای، سازمان جهانی بهداشت و مرکز پیشگیری و کنترل بیماری های اروپا بین استفاده از وسایل حفاظت شخصی مثل دستکش و رعایت بهداشت دست و ابتلا به کرونا ارتباط معکوس وجود دارد. براساس نتایج مطالعه هاشمینیک و همکاران و آلفاهان و همکاران عوامل مؤثر بر رعایت بهداشت دست شامل رفتار، درک هنجار اجتماعی، درک رفتار کنترل، درک خطر برای عفونت، درک نقش مدل و درک دانش و انگیزش است [42-46].
مطالعات نشان داده که ویروس کرونا یکی از آسانترین انواع ویروسها برای از بین بردن است [47]. رعایت بهداشت دست (شستن دستها با آب و صابون و یا استفاده از ضدعفونیکنندههای الکلی) جهت پیشگیری از عفونت ازطریق کاهش تعداد پاتوژنهای زنده که بهصورت موقت دستها را آلوده کردهاند، مؤثراست [48]. باتوجهبه انجام این مطالعه در یک شهرستان و با حجم نمونه محدود پیشنهاد میشود برای بررسیهای دقیقتر مطالعات بیشتر در سطح وسیعتری انجام گیرد.
محدودیتها: از نقاط ضعف این مطالعه عدم توانایی در همسانسازی موارد و شاهدها بود که سعی شد در روش تحلیل با کنترل متغیرهای مخدوشگر این مشکل تا حدی مرتفع شود محدودیت دیگر عدم امکان انتخاب تصادفی موارد بود. بنابراین تعمیم نتایج به سایر جوامع باید با احتیاط صورت گیرد.
براساس نتایج مطالعه حاضر استفاده از ماسک، رعایت فاصله اجتماعی و بهداشت دستها با ابتلا به بیماری کرونا ارتباط معکوس نشان داد. بهطوریکه هر اندازه میزان استفاده از ماسک و رعایت فاصله اجتماعی و بهداشت دست بیشتر شود، شانس مثبت شدن تست پیسیآر کمتر میشود. بنابراین توصیه میشود باتوجهبه اهمیت موضوع، جهت پیشگیری از انتشار ویروس دولتمردان همگام با انجام مداخلات جدید و وضع قوانین سختگیرانهتر، تداوم و بهبود اجرای دستورالعملهای بهداشتی را بهعنوان یک فعالیت اولویتدار در برنامهریزیهای خود جهت بهبود وضعیت ابتلای جمعیتها به ویروس کرونا به کار ببندند.
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
این مطالعه دارای تأییدیه اخلاقی به شماره 077/1400 IR.UMSU.REC از دانشگاه علومپزشکی ارومیه است.
حامی مالی
این مقاله با حمایت مالی معاونت تحقیقات دانشگاه علومپزشکی ارومیه انجام شده است.
مشارکت نویسندگان
ایده اصلی طرح: قاسم یادگار فر و فاطمه شاهی، جمعآوری، تجزیهوتحلیل و تفسیر دادهها: فاطمه شاهی، حسین عزیزی، الهام داوطلب اسماعیلی، هادی فرید سلطانی؛ نگارش مقاله و بازنویسی: حمیدرضا فرخ اسلاملو، قاسم یادگارفر و فاطمه شاهی؛ تأیید نهایی: همه نویسندگان.
تعارض منافع
هیچگونه تضاد منافعی در این مطالعه وجود ندارد.
تشکر و قدردانی
نویسندگان بر خود لازم میدانند از دانشگاه علومپزشکی ارومیه که اعتبار لازم برای انجام این طرح تحقیقاتی را تأمین کرده است نهایت تشکر و قدردانی را داشته باشند.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |