1- استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2- کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه یاسوج، شهر یاسوج، ایران
3- استادیار تربیت بدنی، گروه آموزش تربیت بدنی، دانشگاه فرهنگیان. تهران. ایران.
2- کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه یاسوج، شهر یاسوج، ایران
3- استادیار تربیت بدنی، گروه آموزش تربیت بدنی، دانشگاه فرهنگیان. تهران. ایران.
چکیده: (19 مشاهده)
هدف: افزایش دیابت در جهان و نتایج مثبت فعالیت حرکتی و ورزشی بر عوامل وابسته به این بیماری مورد توجه بوده است. رزیستین، عاملی است که مترشحه از بافت چربی ترشح می شود که با دیابت نوع دو ارتباط دارد. لذا هدف مطالعه حاضر، تاثیر تمرین های هوازی بر رزیستین و مقاومت به انسولین در افراد دیابتی نوع دو بود.
روشها: جستجوی سیستماتیک مقالات انگلیسی و فارسی که در پایگاه‌های اطلاعاتیPubMed ، Web of Science، Scopus، Sid و Magiran تا سپتامبر سال 2024 منتشر شده اند، شناسایی شدند. تفاوت میانگین و فاصله اطمینان 95% (CI) با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد. ناهمگونی با استفاده از آزمون (I2) و سوگیری انتشار با تحلیل بصری فونل پلات و آزمون Egger بررسی شدند. در مجموع، 14 مطالعه با (15 مداخله) و 456 آزمودنی دیابتی نوع دو فراتحلیل شدند.
نتایج: نتایج نشان می دهد تمرین های هوازی سبب کاهش معنادار رزیستین ]038/0P= ،(114/2- الی 059/0-) 087/1- =[SMD و مقاومت به انسولین ]004/0P= ،(467/1- الی 282/0-) 875/0- =[SMD در مقایسه با گروه کنترل در افراد دیابتی نوع دو شده است.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان می دهد تمرین های هوازی در افراد دیابتی نوع دو دارای اضافه وزن و جاقی سبب کاهش رزیستین و مقاومت به انسولین می‌شود، به نحوی که باعث کاهش وزن و درصد چربی بدن در آنان می شود. بنابراین، تمرین های هوازی را میتوان یک راهکار غیردارویی و کاربردی برای کاهش رزیستین و مقاومت به انسولین در بیماری دیابتی نوع دو به این افراد مبتلا پیشنهاد داد.
روشها: جستجوی سیستماتیک مقالات انگلیسی و فارسی که در پایگاه‌های اطلاعاتیPubMed ، Web of Science، Scopus، Sid و Magiran تا سپتامبر سال 2024 منتشر شده اند، شناسایی شدند. تفاوت میانگین و فاصله اطمینان 95% (CI) با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد. ناهمگونی با استفاده از آزمون (I2) و سوگیری انتشار با تحلیل بصری فونل پلات و آزمون Egger بررسی شدند. در مجموع، 14 مطالعه با (15 مداخله) و 456 آزمودنی دیابتی نوع دو فراتحلیل شدند.
نتایج: نتایج نشان می دهد تمرین های هوازی سبب کاهش معنادار رزیستین ]038/0P= ،(114/2- الی 059/0-) 087/1- =[SMD و مقاومت به انسولین ]004/0P= ،(467/1- الی 282/0-) 875/0- =[SMD در مقایسه با گروه کنترل در افراد دیابتی نوع دو شده است.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان می دهد تمرین های هوازی در افراد دیابتی نوع دو دارای اضافه وزن و جاقی سبب کاهش رزیستین و مقاومت به انسولین می‌شود، به نحوی که باعث کاهش وزن و درصد چربی بدن در آنان می شود. بنابراین، تمرین های هوازی را میتوان یک راهکار غیردارویی و کاربردی برای کاهش رزیستین و مقاومت به انسولین در بیماری دیابتی نوع دو به این افراد مبتلا پیشنهاد داد.
نوع مطالعه: مروری |
موضوع مقاله:
طب کار، آسیب شناسی ورزشی،فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1403/10/11 | پذیرش: 1404/1/24
دریافت: 1403/10/11 | پذیرش: 1404/1/24
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
