Akbari H, Abedi A, Ghofrani M, Seyedahmadi M. Effect of Regular Physical Activity on BDNF and IL-17 Factors in Patients With Multiple Sclerosis: A Meta-analysis Study. J Prevent Med 2023; 10 (1) :20-35
URL:
http://jpm.hums.ac.ir/article-1-670-fa.html
اکبری هادی، عابدی علی، غفرانی محسن، سیداحمدی محمد. فراتحلیل مطالعات تأثیر فعالیت جسمانی منظم بر فاکتورهای نوروتروفیک مشتق از مغز و اینترلوکین-17 بیماران اِماِس. طب پیشگیری. 1402; 10 (1) :20-35
URL: http://jpm.hums.ac.ir/article-1-670-fa.html
1- گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه زابل، زابل، ایران.
2- گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.
3- گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه ولایت، ایرانشهر، ایران.
چکیده: (1077 مشاهده)
هدف هدف این مطالعه، فراتحلیل مطالعات اثربخشی فعالیت منظم بدنی بر فاکتورهای نوروتروفیک مشتق از مغز و اینترلوکین-17 بیماران مولتیپل اسکلروزیس (اِماِس) بود. جستوجوی مقالات در پایگاههای اطلاعاتی به زبان انگلیسی در ساینسدایرکت، اسکوپوس، پابمد، وبآوساینس و به زبان فارسی در مگایران، مرکز طلاعات علمی جهاد دانشگاهی و ایرانداک انجام شد.
روش ها انتخاب مقاله بدون محدودیت زمانی تا فروردین ماه 1400 با کلیدواژههای مولتیپل اسکلروزیس / اِماِس، تمرین، فعالیت بدنی، فاکتورهای التهابی و ضدالتهابی / سایتوکاینها بود. برای دقت در انتخاب، پالایش و ارزیابی کیفیت مطالعات انجامشده از مقیاس پدرو استفاده شد.
یافته ها براساس معیارهای ورود و خروج، 9 مقاله از 408 مطالعه مورد بررسی جامع قرار گرفت. از بین فاکتورهای التهابی و ضدالتهابی، فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز در 6 مطالعه و اینترلوکین-17 در 3 مطالعه مورد بررسی فراتحلیل قرار گرفتند. جهت فراتحلیل از نرمافزار متاآنالیز جامع استفاده شد. نتایج نشان داد فعالیت منظم بدنی باعث افزایش تفاوت بین میانگینهای گروه کنترل و آزمایش در میزان سطوح فاکتورهای نوروتروفیک مشتق از مغز و اینترلوکین-17 نشده است و این تمرینات نتوانسته تغییر معنیداری را در افراد مبتلا به اِماِس ایجاد کند.
نتیجه گیری هرچند تمرین منظم جسمانی بهتنهایی نتوانست بر روی سطوح سایتوکاینی اثر بگذارد، اما احتمالاً بهعنوان یک گزینه قابلدسترس در کنار دارودرمانی برای بیماران اِماِس مفید است، زیرا نهتنها به افزایش التهاب یا شدت بیماری منجر نمیشود، بلکه با کاهش خطر ابتلا به اختلالات ثانویه به این بیماران کمک شایانی میکند.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1401/8/2 | پذیرش: 1401/9/2 | انتشار: 1402/4/10