دوره 9، شماره 2 - ( تابستان 1401 )                   جلد 9 شماره 2 صفحات 115-102 | برگشت به فهرست نسخه ها

Research code: 99s24
Ethics code: IR.AJUMS.REC.1399.278


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Jokar A, Sharififard M, Jahanifard E. Prevalence of Human Myiasis and its Epidemiological Aspects in Iran From 2013 To 2020: A Review Study. J Prevent Med 2022; 9 (2) :102-115
URL: http://jpm.hums.ac.ir/article-1-552-fa.html
جوکار ابوالفضل، شریفی فرد منا، جهانی فرد الهام. مروری بر گزارشات موردی بیماری عفونی میاز انسانی در ایران از سال 1392 تا 1399با تأکید بر جنبه‌های اپیدمیولوژیک آن. طب پیشگیری. 1401; 9 (2) :102-115

URL: http://jpm.hums.ac.ir/article-1-552-fa.html


1- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم‌ پزشکی جندی‌ شاپور اهواز، اهواز، ایران.
2- گروه حشره‌شناسی پزشکی و کنترل ناقلین، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
3- گروه حشره‌شناسی پزشکی و کنترل ناقلین، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
چکیده:   (766 مشاهده)
هدف بیماری میاز در اثر تهاجم تخم و لارو دوبالان به بافت‌های زنده یا مرده میزبان ایجاد می‌شود. این مطالعه، مروری بر روند میاز انسانی در ایران در سال‌های 1392 تا 1399 و بررسی جنبه‌های اپیدمیولوژیک آن است.
روش ها اطلاعات این مطالعه مروری با جست‌وجو در پایگاه‌های گوگل‌اسکالر، مگ‌ایران، اسکوپوس، ایرانین ژورنال، پابمد، ایران مدکس، آی‌سی‌اِس و سای‌ماگو با استفاده از کلید‌واژه‌های مرتبط در سایت مش جمع‌آوری شد. نقشه‌های پراکنش با نرم‌افزار Arc GIS نسخه 5/10 رسم شد.
یافته ها تعداد 26 مورد میاز انسان از ایران، از سال 1392 تا شهریور 1399 منتشر شد که بیشترین موارد در سال 1394 با 5 مورد (26/9 درصد) بود. گروه سنی60‌< سال با 10 مورد (38/6 درصد) بیشترین موارد را به خود اختصاص داد. 50 درصد از بیماران مرد و 50 درصد زن بودند. 88/5 درصد، ساکن شهر و 11/5 درصد، ساکن روستا بودند. میاز دهانی با 6 مورد (23/1 درصد) و پس از آن میاز چشم و گوارشی هر‌کدام با 5 مورد (19/2 درصد) بیشترین نوع بودند. گونه‌های مگاسفالا اسکالاریس، سارکوفاگا فرتونی، استروس اوویس، لوسیلیا سریکاتا، کرایزومیا بزیانا، اریستالیس تنکس، لوسیلیا ایلوستریس، کالیفورا ویسینا، سارکوفاگا ارگیروستوما و 2 گونه شناسایی‌نشده از جنس‌های پسیکودا و سارکوفاگا عامل بیماری گزارش شدند. گونه‌های لوسیلیا سریکاتا و کرایزومیا بزیانا با 7 (26/9 درصد) و 5 (19/2 درصد) بیشترین موارد را به خود اختصاص دادند. میانگین تعداد لارو خارج‌شده از بیماران 5/4 ±21/5 محاسبه شد.
نتیجه گیری میاز یک بیماری عفونی است. بنابراین مداخلات بهداشتی در قالب افزایش سطح آگاهی جامعه جهت پیشگیری از افزایش شیوع بیماری ضروری است.
متن کامل [PDF 5159 kb]   (598 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (3132 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: حشره شناسی پزشکی
دریافت: 1400/6/21 | پذیرش: 1401/6/10 | انتشار: 1401/6/10

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به طب پیشگیری می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Preventive Medicine

Designed & Developed by : Yektaweb

Creative Commons License
Journal of Preventive Medicine by http://jpm.hums.ac.ir/ is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.